In de tijden waarin ik – soms gewenst, soms ongewenst – single was vroeg ik me weleens af wat iemand die langdurig single is allemaal misloopt aan cadeaus en complimenten. Een single ontvangt namelijk nooit een kaart met de tekst “Al 15 jaar een geweldige single” of iets van die strekking. Of een bloemstuk als hij of zij 25 jaar op grootse wijze vorm geeft aan het single-bestaan. En dat terwijl het leven en groeien als single naar mijn mening een dikke pluim verdient. De single moet zich in het huishouden met werkelijk alles bezighouden. Delegeren is er niet bij. Daarnaast moet de single er begrip voor hebben als niet-single vrienden geen tijd of aandacht voor hem of haar hebben vanwege relatie- of gezinsbesognes. Tegenstrijdig genoeg dienen ze vaak wel als uithuilschouder als er in de relatie van die vrienden een kink in de kabel komt. De single kan maar beter zorgen voor een breed sociaal netwerk, zodat er in geval van nood iemand te vinden is die hem/haar naar de huisartsenpost kan rijden, om maar een voorbeeld te noemen. Daarom, beste lezeres, beste lezer, pleit ik ervoor dat we als meer of minder gelukkige single een feestje geven als we vijf jaar single zijn, of zeven jaar, of tien. Dat er spontaan een kaart op onze deurmat valt met de tekst “Hoera! Al acht jaar een inspirerende single. Gefeliciteerd! Je bent een voorbeeld voor velen.” Want zo zal het zijn; het aantal mensen dat een single leven leidt zal exponentieel toenemen, en velen van hen doen dat met verve. Beste lezeres/lezer, wees trots op uw single-zijn.
