Ze is een wonder. Ik kocht haar zo’n vier jaar geleden in een goed gesorteerde kantoorboekhandel in het Oostenrijkse Sankt Johann im Pongau. Ze hadden haar in meerdere kleuren en ik kocht haar in een prachtige kleur turquoise, mijn favoriete kleur. Met een prijs van 6,95 was ze voor een balpen niet echt goedkoop. Maar wat ik daarvoor kreeg! Een pen die als een Rolls Royce over het papier glijdt, waarmee schrijven voelt als schaatsen over het best denkbare ijs. Ik wil meer. Schrijven en alsmaar doorschrijven.
Ik schreef er een halve roman mee, cursussen, lange brieven, álles gewoon. Ik schreef en schreef en de angst groeide dat het reservoir op een dag leeg zou zijn, en wat dan? Navulbaar was ze volgens mij niet.
Maar ik schrijf nog steeds en ik krijg langzaam het vertrouwen dat deze pen voor altijd zal blijven schrijven. Ze zal me niet in de steek laten. Het bestaat dus gewoon: een zelfvullende balpen. Geweldig!
En mocht dit alles toch een utopie blijken te zijn, dan is er altijd nog deze oplossing: terug naar die geweldige winkel in het Salzburgerland.